Por Xan do Coto | Ilustracións Sergio Simunich
A mañá que Charly G. decidiu morrer a neve colmaba as fiestras. Dende a noite anterior o vento petaba impetuoso contra os rañaceos revolvendo a brancura que se amontoaba nas cornisas e que, ao caer, formara pequenas montañas que o sol aínda no fora quen de derreter. Charly G. disfrutaba esnaquizándoas co seu caxato. Dende que chegara a Australia, no xaneiro de 2003, Charly G. non lembraba ter visto o ceo plomizo que envolve as tormentas. Naquel recanto das antípodas o sol adoitaba a saír cedo, aínda non as 5 horas no reloxo, e permanecía quedo nas alturas, atrapado por un vello cordón imaxinario. Incluso cando chovía, resistía no sitio, pelexando contra ás invasoras. Hoxe nembargantes non aparecía por ningures. Parecía terse agochado para sempre.
Charly G. sentíu un golpetazo nas costas. Doéronlle os osos. Maldita reuma.
-Sorry, Sir, disculpouse unha rapaza. Coa man boa Charly G. levantou o sombreiro en sinal de amizade. A rapaza agachouse de novo e fixo unha bola máis grande cas súas propias mans. Votou a correr detrás do seu irmán, pero a neve escurríaselle entre os dedos. Aínda que era cedo e luns a rúa estaba ateigada de cativos enfeitizados. Aquela nevarada era algo insólito. “Unique”.De feito, segundo o Sydney Morning Herald, non pasaba algo así dende 1836. A Charly G. sen mbargo aquela sensación resultáballe familiar. Máis ben invernal. Amarga. Viuse a si mesmo xogando aos bolazos co seu irmán Emil na loma da Fruška Gora. Daquela aínda non había fronteiras e os rapaces das aldeas veciñas podían corretear dun lado a outro da montaña. Despois, coa guerra todo mudou. Charly G. sabíao ben. Charly G. en realidade non se chamaba Charly. Ni siquera G. Charly G. chamábase Gregor. Ou “Shanki”. Ou брат. O que seguro non se chamaba era “капетан”, nin “Црвенаубица”. Eses nomes xa os esquecera.“É curioso cómo nos enganan os recordos”, pensou. Case se estremeceu. Abaixou a cabeza e tratou de amarrala coas dúas mans. Falláronlle. Institivamente levou a man o peto. Todo seguía no seu sitio. Eso conseguiu calmalo un pouco.
Charly G. adoitaba a levantarse cedo. Gustáballe madrugar e ver saír o sol. Duchábase e acicalábase concienzudamente. Rasuraba a barba, limpaba as uñas e elexía a roupa e os complementos a xogo: Sombreiro, pañuelo, cinturón e zapatos. Xusto antes de saír estiraba a camisa e comprobaba que todo lle sentaba axeitadamente. Logo chamaba o ascensor para baixar os quince pisos do seu edificio, no número 135 de Victoria Street. No portal, dáballe corda o reloxo de bolsillo. No nome do pai. Charly G. era un home de costumes e tódalas mañás, excepto os luns -día de descanso do personal-, ía desayunar o No Name Cafe, no cruce con Darlinghurst Road. Pedía un café negro, ben cargado, e un vaso de zume de pexego. Tommy, o camareiro chinés –quizá taiwanés, ou coreano, Charly G. nunca llo preguntara- traíalle sempre a prensa do día. The New York Times, Washington Post, Herald Tribune, Bild e a prensa local, The Sydney Morning Herald e The Daily Telegraph. Charly G. votaba en falta prensa francesa e española, pero era difícil encontrala na cidade. O No Name Café, NNC como era máis coñecido, era un dos poucos establecementos nos que se podía encontrar as edicións impresas dos periódicos. Charly G. adoraba o cheiro do papel. Tommy reserváballe sempre que podía a mesa máis afastada, xunto os sofás e a máquina de café para levar. Charly G. sentíase especialmente amolado por non terse despedido de Tommy. “Godbye cherished Tommy” foi todo o que levou.
Decidiu remontar Darlinghurst Road e pasar unha vez máis diante do NNC. Seguramente Tommy estivera na súa diminuta casa, xogando o escondite inglés co seu irmán pequeno. Ou quizáis aproveitara o seu día libre para ir facer surf a Mainly Beach. Nunca o sabría. Charly G. apresurou o paso. Non se atreveu se quera a botar unha ollada trala cristalería do NNC. Decenas de cativos saían as presas da estación de Kings Cross mentras seus pais berraban atrás. A Charly G. non lle gustaban as multitudes así que esgueirouse polas escaleiras que atravesan Ward avenue. Ao chegar a cidade Charly G. pasou as primeiras tres semanas recorrendo tódolos recunchos do barrio. Precisaba unha ruta de escape por si o encontraban. Por eso, coñecía tan ben aquelas rúas. Casi como os sendeiros da Fruška Gora ou as escapatorias no Grbavica. Aquelas escaleiras, sombrías e musgosas, estaban completamente cubertas pola neve e só a traxectoria do pasamáns de ferro permitía intuir a forma dos escalóns. Charly G. avanzou paseniño, cravando o bastón a cada zancada
ata chegar o embarcadoiro de Elizabeth Bay.
Charly G. camiñou ata o remate do antigo peirao. Os tablóns de madera renxían o seu paso. Dende alí, a cidade semellaba esmorear sobre o océano, xogando ás diferenzas. A Charly G. nunca lle gustara o mar. Tíñalle pánico a aquela inmesidade incontrolada. Tranquilizábao pensar que estaba a compartilo con alguén que o seu carón, xusto na outra orilla, estaba a sentir o mesmo ca él. Quizáis fora Emil. Ou Senka. Una parella de noivos paseaba ao redor, escudriñando con atención o prezo do almorzo. Charly G. agardou ata que se afastaron un pouco. Entón sacou do peto a fotografía.
Pasou a lingua polos beizos. Estaban secos.
A Charly G. cada milímetro daquela instantánea producíalle unha dor punzante. Bilis. Lamentaba cada minuto daquel día. Desexaba voltar atrás e non ter saído nunca da Fruška Gora. Nin terse enrolado no VRS. Desexeaba con tódalas súas forzas non ter abandonado o fronte e entrado naquela granxa. Sobre todo desexaba non ter visto nunca os ollos enxoitos daquela nena. Agora era tarde. Él tamén secara por dentro. Unha ráfaga de vento axitouno de súpeto, ondeando os baixos da gabardina. A piques estivo de perdelo sombreiro. Charly G. agarrouse con forza á barandilla pero a foto que sostiña escurríuselle como neve de entre as mans e comenzou a revolotear sen rumbo ata caer no mar, bocabaixo. Pouco importaba xa. Aquela fotografía ía pudrirse no fondo do océano para sempre. Ao igual ca él.
} continuará
Achtung | Revista independiente cultural e irreverente | literatura, música, cine, series, cultura, viajes, tendencias, arte, opinión, pintura, escultura, gastronomía, arquitectura, street art, discos, libros, películas
